Wiosenna edycja największych w Polsce Targów Zegarmistrzowskich
odbędzie się 15 kwietnia 2023 roku
w Instytucie Europejskim w Łodzi
ul. Piotrkowska 262/264,
90-361 Łódź
Sobota 10.00 – 16.00
Link do wydarzenia: Targi Zegarmistrzowskie – „It’s all about watches” (spirz.pl)
Rozpoznajemy i przedstawiamy osoby widoczne na zdjęciach związanych z budową i instalacją zegara na Zamku Królewskim w Warszawie
Na okoliczność jubileuszu 50. rocznicy budowy zegara na Zamku Królewskim w Warszawie chcemy wskazać i szerzej przedstawić osoby, które brały aktywny udział w odbudowie Zamku Królewskiego, a w szczególności w budowie jego zegara.
Posługując się zdjęciami z tamtego okresu rozpoznajemy osoby na nich uwiecznione – te, które były zaangażowane w odbudowę, lub tylko obecne w chwili wykonywania danego zdjęcia.
Coraz częściej, coraz trudniej jest znaleźć kogoś, kto znał osobiście prezentowane osoby, czy bez problemu je rozpozna.
Z tego powodu warto „zasłużonych i obecnych” wskazać i jak najlepiej przedstawić!
Dla każdej z nazwanej z imienia i nazwiska osoby pragniemy wskazać jej „zamkową przynależność” w trakcie odbudowy i jeśli to możliwe poinformować o miejscu w internecie, w którym znajduje się jej biogram.
Jednoznacznie związane z budową zegara osoby z Cechu Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników miasta stołecznego Warszawy – członkowie Zespołu Budowy Zegara na Zamku Królewskim w Warszawie wskazane są na tablicy pamiątkowej umieszczonej w pomieszczeniu gdzie znajduje się mechanizm zegara.
Dla osób z tablicy, oraz innych znanych nam z powiązania z budową zegara osób,
staramy się przygotować pełne biogramy, lub przedstawić je choćby w kilku słowach.
Poszukiwaniu informacji o wskazanych osobach poświęcamy specjale opracowanie, a dla niektórych z nich publikujemy dość szczegółowe biogramy.
Kolejne zamieszczane poniżej zdjęcia będą najpierw publikowane na łamach naszego profilu społecznościowego Facebook, a następnie będą pojawiać się poniżej.
Zaczynamy!
Zdjęcie nr 1
Wykonane w dniu 6. lipca 1974, po godzinie 9.00, kiedy to mechanizm zegara w towarzystwie swoich twórców ruszył z cechowego muzeum na Plac Zamkowy
osoby (od lewej):
Marek Górski – biogram
Władysław Zaleski – biogram
Zbigniew Wierzbicki – biogram w przygotowaniu
Władysław Tryliński – profesor nauk technicznych i współtwórca Wydziału Mechaniki Precyzyjnej (dziś Mechatroniki) Politechniki Warszawskiej. Poza udziałem w dyskusji na temat koncepcji konstrukcji mechanizmu, koleżeństwem w pracy z ówczesnym docentem Zdzisławem Mrugalskim i zainteresowaniami zawodowymi, niezwiązany z budową zegara.
– biogram
Stanisław Gałązka – poszukujemy informacji o naszym koledze – więcej na stronie
Eugeniusz Wójcik – biogram w przygotowaniu
Edmund Pielak – poszukujemy informacji o naszym koledze – więcej na stronie
Zdjęcie nr 2
Przedstawione zdjęcie jest podobne do tego poprzedniego, ale są na nim osoby, których my nie poznajemy.
Prosimy o pomoc!
Osoby (od lewej)
Juliusz Pazderski – zbieramy informacje, by opublikować biogram
??? – nie wiemy, kto to jest?
Zbigniew Wierzbicki – czekamy na biogram
Jerzy Januszkiewicz – Starczy Cechu Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników miasta stołecznego Warszawy w czasie budowy zegara i świetności Cechu
Władysław Zaleski – biogram
Stanisław Gałązka – zbieramy informacje, ale dzisiaj nasza wiedza o koledze jest znikoma
Eugeniusz Wójcik – czekamy na biogram
??? – nie wiemy, kto to jest?
??? – nie wiemy, kto to jest?
Edmund Pielak – zbieramy informacje, ale dzisiaj nasza wiedza o koledze jest znikoma
Ciąg dalszy nastąpi…
Podejmując temat zegarów Zamku Królewskiego w Warszawie, jako jednemu z członków Cechu Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników miasta stołecznego Warszawy, w pierwszej kolejności przychodzi na myśl zegar na Wieży Zygmuntowskiej, który jest dziełem zespołu Budowy Zegara właśnie naszego Cechu i rozpoczął swoją służbę 19. lipca 1974 roku.
Szczególnie teraz, w okresie obchodów 50. rocznicy budowy zegara na Wieży Zygmuntowskiej pojawia się o nim i o jego twórcach sporo informacji.
Jednak zegary Zamku Królewskiego w Warszawie, to także zegary znajdujące się w salach zamkowych – tak te dekorujące ich wnętrza, jak i prezentowane w gablotach w ramach zbiorów zamkowych.
To właśnie zegary będące wyposażeniem sal zamkowych i zgromadzone w gablotach jako zbiór eksponatów Zamku Królewskiego, są przedmiotem tego opracowania, którego niniejszą – pierwszą część (i mamy nadzieję nie ostatnią), przedstawiamy poniżej.
Dzięki współpracy naszego Cechu z Zamkiem Królewskim mieliśmy możliwość umówić specjalne odwiedziny i zwiedzanie Zamku Królewskiego pod kątem zgromadzonych w nim zegarów.
To wyjątkowe zwiedzanie przygotował i prowadził opiekun zegarowych zbiorów w Zamku Królewskim – kustosz Konrad Nawrocki.
Umówiliśmy się w Pałacu pod Blachą by z tego miejsca rozpocząć zwiedzanie zegarów zamku Królewskiego. Miejsce spotkania wywołało u nas mieszane uczucia, bo wiadomo, że w tym budynku – obecnie powiązanego z Zamkiem Królewskim prezentowane są zbiory kobierców przekazanych przez Fundację Teresy Sahakian, a my przecież chcieliśmy oglądać zegary!
Szefuje Konrad – my się podporządkowujemy. Bez dyskusji!
Spotykamy się o wyznaczonej porze w hallu Pałacu pod Blachą. Kilka słów kustosza skąd wzięła się ta część Zamku Królewskiego, jakie były dzieje jego wyposażenia i kto pałacem i jego wyposażeniem zawiadywał. Także to, że pałac został wypalony po Powstaniu Warszawskim, a zachowała się jedynie (i aż) jego bryła.
W czasach swojej świetności był on rezydencją jednego z najznamienitszych mężów stanu – księcia Józefa Poniatowskiego. Pierwszy w Warszawie budynek kryty miedzianym dachem szybko zyskał wtedy renomę jednego z najsłynniejszych salonów towarzyskich stolicy, miejsca wystawnych przyjęć i hucznych zabaw, scenerii dworskich romansów i obyczajowych skandali. Kwitło tu także życie artystyczne – odbywały się spektakle teatralne i rozbrzmiewała muzyka.
Dziś spotykamy się tutaj, by rozpocząć cechową, zegarową wycieczką.
Nasz przewodnik przeprasza, że ruszymy przez „plac budowy” (przygotowywana jest bardzo duża, okolicznościowa ekspozycja poświęcona 160. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego), a my niezrażeni, podążamy za nim przez kolejne zmieniane pomieszczenia, docierając chyba do końcowej sali w lewym skrzydle Pałacu pod Blachą. Dawniej to skrzydło sięgało jeszcze dalej, lecz część zabudowań, w tym ulubione przez Księcia miejsce – Sala Bilardowa jeszcze przed polową XIX wiekiem zostały rozebrane. Musiały one ustąpić miejsca Wiaduktowi Pancera.
W tej najdalej od wejścia położonej sali prezentowane są zegary w kolekcji liczącej 17 eksponatów, które są nabytkami Fundacji Teresy Sahakian zrealizowanymi w latach 2007–2017.
Najstarszym w tym zbiorze jest wrocławski, dwustronny zegar wieżyczkowy autorstwa Johanna Wüttkeia z 3. ćwierci XVII wieku. Łączy on w sobie wysoki poziom kunsztu zegarmistrzowskiego i mistrzowsko wykonane dekoracje. Znane są tylko trzy czasomierze tego mistrza i są ona dosłownie „rozrzucone po świecie”. Dzieła tego mistrza znajdziemy w Nowym Jorku, w Australii i u nas – w Pałacu pod Blachą.
Mamy okazję podziwiać to arcydzieło bardzo dokładnie, a Konrad zwraca nam uwagę na konkretne szczegóły jego wykonania.
Szkoda, że nie widzimy jego mechanizmu.
Najliczniejsza grupa zegarów w kolekcji, to sygnowane osiemnastowieczne „kaflaki” z Gdańska, Torunia, Poznania, Krakowa, Lublina, Warszawy oraz Lwowa. Ich nazwa wywodzi się oczywiście z podobieństwa formy do elementu pieca kaflowego. Dla wszystkich prezentowanych w gablocie jest ona wspólna, ale poszczególne z nich różnią się choćby szczegółami zdobniczymi, czy rozwiązaniami konstrukcyjnymi.
Eksponaty ułożone są w taki sposób, by można było podziwiać kunszt rzemieślników przy wytworzeniu tak ich obudów, jak i mechanizmów. Konrad w samych zachwytach przedstawia finezję wykonania zegarowych koków – elementów chroniących „serce” zegara – balans.
Konrad zwraca uwagę na jeden z najstarszych zegarów – efektowny wyrób Georga Moscau z Gdańska (ok. 1720/1740), o czterech współpracujących ze sobą mechanizmach. Nadrzędnym dla wszystkich innych jest mechanizm chodu – odpowiedzialny za pomiar i w wskazywanie aktualnego czasu, oraz wyzwalanie pracy trzech pozostałych. Tymi pozostałymi są: mechanizm bicia godzin, mechanizm bicia kwadransów i mechanizm budzika (który to w antykwarycznej wersji nosi nazwę EKSCYTARZA!).
Ten zegar jest prezentowany w taki sposób, że można podziwiać jego bogato zdobione elementy dolnej płyty.
Czy ten zegar ma repetier – możliwość wyzwalania, dźwiękowej sygnalizacji czasu?
Jeśli tak, to wycieczkę trzeba odbyć jeszcze raz, a opis jest do poprawki (zapytam Konrada :-)).
W gablocie jest też wyeksponowany mechanizm zegara Abrahama Kressinga z Gdańska pochodzący prawdopodobnie z okresu pomiędzy 1763 i 1775 rokiem. Jest to jeden z pierwszych rodzimych wyrobów, w którym zastosowano nowy wówczas wychwyt cylindrowy, w miejsce typowego dla innych obiektów z tamtego czasu – wychwytu szpindlowego.
Znajdujące się w zbiorze dwa sygnowane zegary karetowe są przykładem wysokiej klasy rzemiosła wrocławskiego (ok. 1750) i krakowskiego (druga połowa XVIII wieku). Zegary karetowe z wyglądu przypominają powiększone zegarki kieszonkowe. Dzięki temu są łatwe do przenoszenia i mają możliwość powieszenia ich wewnątrz konnego pojazdu.
Dla tych wyrobów obok samych mechanizmów i obudów, znaczącym elementem są także ich oryginalne, dekoracyjne futerały.
O wartości każdych muzealnych kolekcji decyduje liczba eksponatów, jakość wykonania i stan zachowana, oraz reprezentatywność dla naszego obszaru kulturowego. Tak zebrane eksponaty pozwalają na śledzenie trendów wzorniczych i przemian technologicznych. W tym przypadku aspekty te dotyczą zegarmistrzostwa.
Kolekcja zegarów z Fundacji Teresy Sahakian doskonale wypełnia warunki decydujące o jej niezwykle wysokiej wartości.
Ponownie przez remontowane pomieszczenia wracamy do westybulu (hallu) Pałacu pod Blachą, a następnie przepięknymi schodami kierujemy się na jego pierwsze piętro.
Tutaj mieszczą się apartamenty Księcia Józefa Poniatowskiego, którym to pomieszczeniom przywrócono oryginalny układ architektoniczny, a dzięki nagromadzeniu wielu cennych historycznych artefaktów i dzieł sztuki udało się odtworzyć niezwykłą atmosferę i świetność książęcej rezydencji.
W westybulu górnym upływ czasu wskazuje i sygnalizuje klasycystyczny zegar z Amorem i Psyche z około 1815. roku. Jego obudowa została wykonana przez paryskiego brązownika Pierre- Ledure’a według modelu Claude`a Michallona. Posiada on klasyczny dla paryskich wyrobów mechanizm (z biciem zapadowym godzin i półgodzin) Claude’a Hémona (zegarmistrza aktywnego w latach: 1812-1820).
Zegar ten został przywrócony do życia przez zegarmistrza z naszego Cechu – Katarzynę Wierzbicką.
W tym miejscu trzeba przekazać to, co akcentował Konrad Nawrocki czasie naszego zwiedzania: „w czasach powstania tego zegara, zgodnie z regulacjami prawnymi we Francji, gotowymi zegarami dysponował „marszrand” – osoba, która przyjmowała zamówienia i oferowała gotowe zegary wykonane z zamawianych: u brązownika obudów i u zegarmistrza mechanizmów. Zegara jako całości nie firmował ani brązownik, ani zegarmistrz!”
Dwa kolejne zegary znajdują się w tak zwanym Pokoju Adiutanta.
Są to:
Zegar podłogowy z około 1800. roku, występujący ze spotykaną często na terenie dawnej Rzeczypospolitej sygnaturą: William Smith London.
Jest to o tyle zagadkowe oznaczenie, że odnosi się ono do angielskiego warsztatu, którego działalność… nie została do tej pory archiwalnie udokumentowana.
W tym eksponacie uwagę zwraca nietypowy dla tego typu zegarów pierścień godzin z cyframi arabskimi. Mechanizm pracuje w oryginalnej mahoniowej szafie typu „pagoda top”, rozpowszechnionej za panowania króla Jerzego III.
Zegar ten, zanim trafił na stałą ekspozycje w Pałacu, wydatnie „pomógł” w odtworzeniu wnętrza jadalni w Muzeum Sopotu.
Przywrócony do życia przez zegarmistrza poznańskiego – Jacka Nowickiego, teraz bez problemów odmierza upływ czasu, wybija aktualne godziny i półgodziny.
Kolejnym obecnym w Pokoju Adiutanta czasomierzem, jest delikatny wiedeński (lub szwajcarski) zegar dr Karoliny Lanckorońskiej z początku XIX wieku. Zgodnie z przekazem darczyńcy, był on towarzyszem w jej codziennej pracy.
Przy tej okazji należy zaznaczyć, że jak wskazał Konrad: „z darami dr Karoliny Lanckorońskiej na Zamek i na Wawel trafiły liczne dzieła sztuki, w tym między innymi dwa obrazy Rembrandta.”
Z Pokoju Adiutanta już tylko krok do najważniejszego z pomieszczeń Pałacu – Pokoju Towarzyskiego, zwanego też salonem. Odtworzony został on na podstawie opisów z 1803 – ze ścianami w kolorze „jabłka niedojrzałego”, kominkiem, galerią obrazów i fortepianem. Przypomina on o życiu towarzyskim mieszkańców Pałacu pod Blachą w pocz. XIX wieku. Tyle, że nie ma w nim zegarów, więc my… szybko idziemy dalej.
Z apartamentów Księcia Józefa Poniatowskiego, przejściem służbowym kierujemy się do budynku Zamku Królewskiego.
Informacje o znajdujących się tam i w wielu zamkowych komnatach zegarach, przekażemy w kolejnej części tej serii opracowań.
Władysław Meller
części merytoryczne powstały przy współudziale Konrada Nawrockiego
Już po przygotowaniu tej części tekstu dowiedzieliśmy się, że kolekcja zegarów z Fundacji Teresy Sahakian na dłuższy czas znika z prezentacji w Zamku. Pomieszczenie w którym się znajdowały i które odwiedziliśmy będzie także zajęte przez wystawę ”Powstanie Styczniowe”.
Mieliśmy szczęście!!!
Literatura:
W sobotę 20. listopada w samo południe Cech Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników miasta stołecznego Warszawy gościł w swojej siedzibie grupę gości z Klubu Miłośników Zegarów i Zegarków.
Celem spotkania była prezentacja Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych imienia Jerzego Januszkiewicza, które jest równocześnie muzeum cechowym.
Jako, że dzieje cechowego muzeum są żywotnie związane z historią samego Cechu, na spotkanie przewidziano dwie prezentacje:
Pierwszą o historii Cechu
Drugą o historii cechowego muzeum
Prezentacja przygotował i przedstawił autor niniejszej notatki – Władysław Meller, który jest tak członkiem Cechu, jak i współtwórcą Klubu.
Gości w budynku Cechu i Muzeum powitał i podziękował za przybycie Starszy Cechu – Jarosław Durski. Po przedstawieniu planu spotkania, zaprosił wszystkich do wysłuchania prezentacji.
Jak w pierwszych słowach przekazał prelegent, jego prezentacja historii Cechu została wykonana pod kątem zegarków i zegarmistrzostwa i choć porusza cały okres jego historii i dziejów jego branż, to skupia się bardziej na branży zegarmistrzowskiej.
Zaznaczył też, że jest to pierwsza prezentacja tego typu i będąc swego rodzaju bazą, na pewno w kolejnych latach przez Cech powinna być poszerzana o inne, ważne informacje.
O prezentacji o cechowym muzeum zaznaczył też, że w tej części prelekcji jest wiele niewiadomych dat, które są zaznaczone i o które prelekcja powinna być uzupełniona wprzyszłości.
Nie wgłębiając się w przedstawioną historię Cechu, należy wspomnieć o przedstawianych zmianach w organizacjach cechowych, o bractwach kurkowych, które dziś trochę prześmiewane, a czasie ich kreacji były istotnym elementem systemu obronnego miast. O świętym Eligiuszu – patronie cechu, o trudnym okresie międzywojennym, w którym działały dwa oddzielne związki rzemieślnicze – żydowski i chrześcijański.
Dość dokładnie i z odniesieniem do osobiście pozyskanych wiadomości i przeżyć przedstawiony został okres powojenny i po uzyskaniu swobód ekonomicznych lat dziewięćdziesiątych.
W części dotyczącej historii Muzeum Rzemiosł Artystycznych Precyzyjnych imienia Jerzego Januszkiewicza, na szczególną uwagę zasługiwały podane daty dotyczące jego powstania, rozwoju, a już w naszym wieku obrony przed upadkiem.
Muzeum, które w drugiej połowie lat osiemdziesiątych przyjmowało ok. 100 000 gości rocznie i które planowało powiększenie powierzchni ekspozycyjnej musiało zmierzyć się groźbą likwidacji.
Dziś funkcjonuje ono w jednym pomieszczeniu, ale w dalszym ciągu jest „kameralnym, przytulnym i bardzo ciekawym tematycznie muzeum”, które goście udali się zwiedzać po zakończeniu prelekcji.
Zbiory muzealne przedstawiali Starszy Cechu – Jarosław Durski i zegarmistrz Andrzej Kordalewski. Dzięki znajomości szczegółów historycznych i technicznych dotyczących eksponatów, jak choćby zegara astronomicznego wykonanego jako praca mistrzowska w Glashuette przez zegarmistrza Juliusza Kręglewskiego, zegara typu Atmos – naprawianego przez członka Klubu – Karola Romana, dwóch zegarów comtoise, z których jeden – z przeźroczystą tarczą został przekazany do Muzeum przez Profesora Zdzisława Mrugalskiego, eksponaty zostały przedstawione w bardzo interesujący sposób.
Oczywiście nie mogło zabraknąć prezentacji księgi będącej Statutem Cechu nadanym mu przez króla Zygmunta Augusta, czy eksponatów związanych z innymi niż zegarmistrzostwo branżami.
Jako, że po zakończeniu zwiedzania muzeum goście udawali się na Zamek Królewski w celu obejrzenia mechanizmu zegara na Wieży Zygmuntowskiej, to na szybko została zorganizowana prelekcja dotycząca historii tamtego właśnie zegara.
Tą prelekcją także wygłosił autor niniejszej notatki, bazując na przygotowanych przez cech na okoliczność jubileuszu 50. rocznicy budowy zegara, tablicach okolicznościowych.
Zegar zamkowy jest dość dobrze znany członkom klubu, więc na temat kilku kwestii pojawiła się także dyskusja.
Po zakończeniu prelekcji i podziękowaniach goście udali się do Zamku Królewskiego.
Władysław Meller
Zegarki to nie tylko małe dzieła sztuki zegarmistrzowskiej i kunsztownie wykonane przedmioty użytkowe, którymi członkowie naszego cechu zajmują się zawodowo. One noszą w sobie wiele innych znaczeń – powiązanych treści, emocji i wartości. Dla wielu osób – nie tylko nas zajmujących się sprzedażą, czy naprawami zegarów i zegarków, szeroko pojęta: „horologia” to pasja na całe życie. To właśnie z takiej pasji do zegarków narodziła się książka:
Jak przekazuje autor książki – Mateusz Piechnik o jej napisaniu myślał już od 2019 roku. Musiały jednak minąć kolejne 3 lata, aby pomysł mógł się ziścić. Co było dla niego motywacją do pracy?
Chociaż na polskim rynku o zegarkach mówi się coraz więcej, a grono kolekcjonerów rośnie z roku na rok, pewnie nie tylko zdaniem Mateusza Piechnika wciąż jest za mało „narzędzi”, które pomagają wejść do pięknego świat klasycznego zegarmistrzostwa nowym entuzjastom tematu.
My zawodowo zajmujący się zegarami i zegarkami wiemy to doskonale!
Pisząc tę książkę, autor starał się wyjść naprzeciw oczekiwaniom szeroko pojętego środowiska, które wybrzmiewają w licznych pytaniach zadawanych na portalach, forach internetowych i grupach zegarkowych na portalach społecznościowych. Rosnące krajowe grono miłośników zegarków na pewno zasługuje na tego typu publikację.
Do kogo jest skierowana jest książka: „Czas to pieniądz”?
Na tak postawione pytanie, autor odpowiada następująco:
Do każdego, kto chciałby pogłębić wiedzę o zegarkach, ponieważ książka pomaga zrozumieć, jak wielką siłą jest wiedza tematyczna, która rozszerza nasze horologiczne horyzonty, jednocześnie wskazując najlepsze jej źródła – książki, strony, fora czy muzea.
– rozwinięcie powyższej tematyki znajdziemy w rozdziale I.
Do aktywnych i przyszłych kolekcjonerów, gdyż ułatwia rozpoczęcie przygody z budowaniem kolekcji. Zawiera praktyczne rady na temat jej poszczególnych etapów, podpowiada, na co należy uważać podczas zakupów, jak podnieść wartość kolekcji oraz ją zabezpieczyć.
– rozwinięcie powyższej tematyki znajdziemy w rozdziale II
Do osób, które chciałyby zawodowo sprzedawać zegarki, ponieważ zawiera praktyczne rady poparte moim kilkunastoletnim doświadczenie na temat skutecznej i zyskownej sprzedaży zegarków, zaczynając od etapu zakupu, poprzez ich przygotowanie do sprzedaży, samodzielne podniesienie wartości rynkowej, napisanie oferty, na skutecznej sprzedaży kończąc. Nie omijam również tak ważnych kwestii, jak aspekty prawne i podatkowe związane z handlem zegarkami oraz budowania dobrych i trwałych relacji z klientami.
– rozwinięcie powyższej tematyki znajdziemy w rozdziale III
Do każdego, kogo interesuje alternatywna aktywność związana z zegarkami, bo opisuje nisze i działalności związane z tą branżą. Czas to Pieniądz prezentuje z bliska zawód i specyfikę pracy zegarmistrza, kaletnika wykonującego paski do zegarków, specjalisty od renowacji kopert lub tarcz.
W książce przybliżono także specyfikę problemów z jakimi borykają się producenci zegarków, twórcy prowadzący tematyczne kanały na Youtubie i wiele innych osób, poszerzając w ten sposób naszą świadomość, jak duży i różnorodny jest ten świat.
– rozwinięcie powyższej tematyki znajdziemy w rozdziale IV
Książka „Czas to Pieniądz – jak kolekcjonować i sprzedawać zegarki” liczy niemal 300 stron, a treść uzupełniona jest około 100 kolorowymi fotografiami oraz tabelami.
To opracowanie nie jest jedynie sumą doświadczeń samego autora, bo dzięki zamieszczonym w tekście wywiadom ze trzynastoma specjalistami z różnych gałęzi branży zegarkowej, w jakimś stopniu stanowi ona sumę wiedzy całego krajowego środowiska.
W gronie osób który wypowiadają się na temat zegarków i zegarkowego środowiska znajdziemy członka naszego Cechu oraz i inne osoby z nami związane.
Informując o planowanym ukazaniu się książki, zgadzając się z jej autorem, mamy nadzieję i liczymy na to, że ten poradnik stanie się dla wielu entuzjastów zegarków pierwszym etapem na ich drodze ku horologicznej dojrzałości, a dla wszystkich, nie tylko naszych, cechowych zegarmistrzów pomocą w ich zawodowej pracy.
Mateusz Piechnik
Cech ZZOGiB m.st. Warszawy
Książka jest aktualnie dostępna w przedsprzedaży.
Członków naszego Cechu zachęcamy do jej zakupu poprzez biuro Cechu.
Pierwsze egzemplarze powinny trafić do czytelników na przełomie listopada i grudnia 2022 roku.